DOROCZNA WYSTAWA Z. P. A. P.
3. 9. - 1. 10.)
Co roku odbywa się w Poznaniu wystawa prac Poznańskich Plastyków. W omawianej obecnie wystawie wzięło udział 46-u plastyków z 73-ma pracami. W pracach przeważał olej, dużo poza tym rysunków ołówkiem i kredką. Dział rzeźby reprezentowany był S-u gipsami. Na czoło wystawionych prac wybijały się prace Teisseyre'a, subtelne w kolorycie krajobrazy ("Jezioro śniardwy", "Mikołajki"), - finezyjny rysunek Polańskiego (" N ad rzeką O r lą"), subtelny w układzie barw krajobraz Grzegorzewskiego, wspaniałe rysunkowe szkice architektoniczne Gosienieckiego ("Z Muzeum Gdańskiego" I i II) oraz miła, cokolwiek płaska (przypominająca przez to dekorację teatralną) akwarełka Waisilkowskiego "Park w Łańcucie ". Z rzeźb najlepsza "Głowa żony" Schulza. Rzeźba żoka "Rybacy" niezła w oddaniu wysiłku rybaków przy wyciąganiu sieci, kompozycyjnie banalna.
· WYSTAWA FOTOGRAFIKI p. t.: KRAJOBRAZ GÓRSKI" " (10. 6. - 15. 7.) Aktywne Polskie Towarzystwo Fotografików, Oddział Poznański zorganizowało w lokalu P. T. F. oraz w Parku Kultury ciekawą wystawę prac swych członków na temat "Krajobraz górski ". Wystawiono 73 prace. N a czoło wybiły się dzieła Dra Schrama (1. nagr. P. T. F.), Dra Stamma (1. nagr. Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego), Poradowskiego (II nagr. P. T. T.), Wilaka i Maksymowicza.
<.

Omawiana w poprzednim numerze , Kroniki" Wystawa pt. "Stary Poznań" ruszyła w objazd po powiatowych miastach naszego województwa. W okresie sprawozdawczym odwiedziła Szamotuły, Oborniki, Wągrowiec i Gniezno. Dość zwiedzających c 6.600 osób.
MUZEUM NARODOWE
Muzeum Narodowe przeprowadziło w ostatnich czasach przegrupowanie prac w swojej galerii. Dotychczasowy system ekspozycji był z gruntu błędny, posiadał wiele wad, jak chaotyczność, bezplanowość i przypadkowość w rozmieszczaniu eksponatów. W rozmieszczaniu tym nie było żadnej myśli przewodniej, któraby ukazywała rozwój poszczególnych zagadnień. Zmiana w przegrupowaniu wystawionych obrazów w galerii ma kolosalne znaczenie. Przeprowadzona została przy zastosowaniu metody dialektycznej, przez co uwypuklił się element walki o realizm w malarstwie polskim, j ak również uwydatniły się jego pierwiastki niarodcwe. ·
WYSTAWY OBJAZDOWE Muzeum Narodowe nie ogranicza się jedynie do udostępniania skarbów sztuki mieszkańcom Poznania. Chcąc poznać prowincję z arcydziełami malarstwa polskiego, organizuje wystawy objazdowe, odwiedzające miasta powiatowe naszego województwa. Aktualnie poznaje się prowincja z wybitnymi dziełami polskich re ali - stów, plastyków XIX w. Znajdujemy tu obrazy Norblina, Orłowskiego, Brodowskiego, Suchodolskiego, Michałowskiego, Kotsisa, Kostrzewskiego, Juliusza Kossaka, Grottgera i innych. Wystawy te odzwierciedlają  polskie posiada w swoim rozwoju (zwłaszcza w XIX w.) piękne tradycje realistyczne, podkreślają fakt odtwarzania przez naszych malarzy, otaczającego ich świata w sposób realistyczny, zaznaczają, że twórczość ich była powiązana z życiem, z ludem. Wystawy takie realizują credo artystyczne Bolesława Prusa: "...Sztuka, - pisze on w jednej ze swych słynnych, cotygodniowych "Kronik" , - nie jest cackiem, które bawi,
ani niańką, która opowiada wzruszające historie, ale - razem z naukątworzy dwa skrzydła, za pomocą których ludzkość wznosi się coraz wyżej nad świat zwierzęcy... Tak wygląda sztuka realna... Ona nie podstawia urojeń i złudzeń zamiast prawdy, ale z rzeczywistości wydobywa treść piękną i uczy ją odnajdywać w życiu codziennym, które w języku idealistów nazywa się "szarym" i "płaskim-..."
Janusz Sawaszkiewicz
ODBUDOWA ZABYTKÓW
RATUSZ W związku z, ukończeniem przez prof. Ballenstedita dokumentacji technicznej dla odbudowy dachów pogrążonych, głównym zadaniem jakie postawiło sobie kierownictwo odbudowy Ratusza jeszcze na rok bieżący jest odbudowanie stropów na drugim piętrze i wykończenie całej tej kondygnacji w stanie surowym. W programie jest również uporządkowanie attyki, zwłaszcza jej partii wschodniej, polegające na zamurowaniu wybitych w czasie odbudowy, w latach 1911-1913, otworów okiennych, uzupełnienie zniszczonych wskutek działań wojennych części murów, wreszcie założenie w niektórych miejscach kotwic. Prace tegoroczne obejmują także , wyremontowanie wieżyczek zdobiących fasadę, przy czym wieżyczkę południową trzeba będzie częściowo rozebrać i wymurować na nowo. Prowizoryczny daszek nad loggią drugiego piętra zostanie zastąpiony dachem stałym. Kierownictwo odbudowy Ratusza zleciło przygotowanie kamieniarki dla wymiany zniszczonych obramowań okiennych.
N ajwiększy efekt optyczny od czasu odbudowania wieży przyniesie rozebranie części dotychczas łączącej zabytkowy Ratusz z budynkiem nowego ratusza. Dzięki temu zabiegowi bryła Ratusza ukaże się w swej pierwotnej, nie zdeformowanej postaci.
ODWACH
Działająca również na terenie Poznania Komisja Dobrego Porządku przeprowadziła rozbiórkę znajdującego się na Starym Rynku drewnianego Odwachu i w r. 1787 wybudowała na jego miejscu budynek murowany, w panujących wówczas formach klasycyzmu. Odwach jest dziełem Bonawentury Solari'ego, autora niefortunnej przebudowy fasady katedry poznańskiej w duchu klasycystycznym. W czasie walk w 1945 roku Odwach doznał poważnych uszkodzeń od pocisków artyleryjskich i ognia. Strzaskane zostały kolumny, runęła znajdująca się nad nimi partia attyki a zdobiące ją kamienne armatury i tarcze herbowe, spadając na  części, bądź też uległy obtłuczeniom Na zlecenie Konserwatora Wojewódzkiego budynek odbudowało P. P. B., a uszkodzoną kamieniarkę naprawiła Spółdzielnia Pracy Plastyków "Forma" . Obecnie odbudowuje się południowe skrzydło Odwachu i dokonuje rozbiórki skrzydła północnego, które zostanie cofnięte na linię skrzydła południowego. Obydwa skrzydła są późniejszymi dodatkami. Nie było ich w pierwotnej koncepcji Odwachu.

SUKIENNICE
O istnieniu Sukiennic w Poznaniu wiemy nie tylko że wzmianek zawartych w księgach miejskich lecz także z materialnych pozostałości ukrytych w ruinach domów, znajdujących się pomiędzy uliczkami Wiankową i Kurzą Nogą. W pobliżu uliczki Ratuszowej zachowała się partia przyziemia nakryta sklepieniem klasztornym, nie mówiąc już o podziemiach budowanych z cegły dużego formatu i głazów narzutowych. We wrześniu dokonali pracownicy Spółdzielni "Forma" i Urzędu Konserwatorskiego rewelacyjnego odkrycia, odnajdując ukrytą w ścianie zewnętrznej doimu przy ul. Kurza N oga kolumnę z piaskowca. Baza kolumny znajduje się poniżej poziomu chodnika i wsparta jest na wysokim cokole również piaskowcowym. Trzon kolumny stanowi ośmioboczny słup o powierzchni pokaleczonej rysami, dziurami, rowkami. Głowica składa się z dwóch części - dolnej, powtarzającej ośmioboczny kształt trzona, i nałożonego na nią płaskiego wałka o narożach zwiniętych w ślimacznice. Na głowicy opierają się widoczne spod opadłego tynku dwa łuki z cegły o dośćznacznej rozpiętości. Górna krawędź łuków nakryta jest podwójną warstewką płytek ceramicznych, które j ak się zdaje, wystawały poza lico muru, gdyż brzegi ich są obtłuczone. Z usytuowania kolumny wynika, że długie boki Sukiennic wyposażone były w przyziemiu w podcienia a lokale handlowe zajmowały część środkową budynku. Jeżeli narożniki Sukiennic wzmocnione były filarami lub skarpami wtedy odnaleziona kolumna była pierwszą z brzegu od strony południowej. Gdyby w ruinach znajdowało się kilka jeszcze kolumlen możnaby pokusić się o zrekonstruowanie arkad podcienia. W przeciwnym razie trzeba chyba będzie ograniczyć się do wtopienia kolumny i opartych na niej łuków w ścianę budowli, która tu stanie, względnie przenieść kolumnę do Muzeum.
DOMKI BUDNICZE
Przed przystąpieniem do odbudowy pozostałych domków budniczych (odbudowano już domki nr 18/19 i 24) przeprowadza się rozbiórkę ruin domków najbardziej zniszczonych, . nr 11/17 i 20/23, przy czym wydobywa się z ruin zachowane kolumienki, konsole z piaskowca (domek nr 11), profilowane kamienne obramowania okien (domek nr 22), profilowane drewniane belki stropowe (domki nr 23 i 24) . W wielu domkach istniały ponadto wnęki ścienne i przyokienne, dzięki czemu, oraz dzięki drobnym rozmiarom, zachowały wnętrza wiernie swój pierwotny wygląd. Po odbiciu tynku na pierwszym piętrze domku nr 23 okazało się, że okno to było pierwotnie przesklepione płaskim łukiem.