RZEMIOSŁO POZNAŃSKIE
W Domu Rzemieślniczym koncentrowało się przed wojną życie rzemiosła poznańskiego. Po zajęciu miasta przez Niemców, do Domu Rzemieślniczego wprowadziły się władze okupacyjne, które systematycznie likwidowały pracownie rzemieślnicze i rozwiązały wszystkie cechy, odbierając im równocześnie majątki, w skład których wchodziły często unikaty o bezcennej wartości i średniowieczne pergaminy, świadczące o długoletnich tradycjach rzemiosła poznańskiego. Wszystkie te kosztowności składano po konfiskacie w Domu Rzemieślniczym, gdzie uległy, wraz z nim, zupełnemu zniszczeniu w czasie walk o nasze miasto. Trudno jest w tej chwili ocenić straty poniesione przez rzemiosło poznańskie, gdyż obok wartości materialnej należy przede wszystkim uwzględnić wartość kulturalną i historyczną tych pamiątek. Po oswobodzeniu Poznania natychmiast zorganizowała się naczelna władza samorządowa - Izba Rzemieślnicza, której prezesem został Władysław Zakrzewski. Równocześnie zaczęły się odradzać cechy.
Niektóre liczą 600-800 członków. Odbywają się także egzaminy mistrzowskie i czeladnicze, których ilość stale się wzmaga. Duży odsetek nowo egzaminowanych obejmuje na terenach zachodnich samodzielne placówki. Wspomnieć należy również o uruchomieniu Szkoły Zawodowej Dokształcającej, a szczególnie Ośrodka Dokształcania Zawodowego, który ma wielkie zasługi w przygotowaniu kandydatów do . , egzamlnow. Rzemiosło poznańskie nie załamuje rąk nad gruzami swej chluby - Domu Rzemieślniczego. Obecnie pracuje się już gorliwie nad planami wzniesienia własnej siedziby. Przy wydatnej pomocy fizycznej i materialnej wszystkich cechów nie upłynie zapewne zbyt dużo czasu i na ruinach dawnego stanie nowy Dom Rzemieślniczy. (d 1)