TRAGEDIA BABINSKIEGOtenże d. 30 stycznia r. b. za dokonanę,... zabójczę, napaść z bronię, w ręku na życie posłannika zwierzchności na śmierć przez roz.. strzelanie jednozgodnie skazany został. Gdy tenże wyrok przez... generała komenderuję,cego potwier<lzonym został. kara śmierci... na złoczyilCY publicznie spełnionę, została... 1 lutego 1847". Opinia polska zareagowała, wynoszę,c straconego do rzędu męczenników narodowych, co wyraziło się w nabożeństwach żałobnych, urzę,dzonych nie tylko w Poznaniu ale i na prowincji, jak w Buku, \Vitkowie, Niechanowie, Gnieźnie, Obornikach, Chodzieży, Mielżynie, Hawiczu, Pleszewie, Trzemesznie, Ostrowie, Środzie, Czarnkowie, Inowrocławiu, Murowanej Goślinie, \Vę,growcu, Szubinie i innych miasteczkach i wsiach nawet. Hepresjom ze strony władz miejscowych przeszkodziło orzeczenie królewskie. II góry miano poszanowanie dla idei polskich i ani proces wytoczony za knowania z r. 184(; ani powstanie 1848 nie pocię,gnęły prześladowań długotnvałych. Tym bardziej egzekucja ,.Babińskiego" zajmowała historyków, a jej ofiara różnie była oceniana, zależnie od uczuć piszę,cych. Jedynie sprawdzenie, kim był rozstrzelany, starano się przeprowadzić z możliwę, objektywnościę,. W .\.lmanachu emigracji polskiej (wydanym przez Krosnowskiego) figurował tylko Mateusz, a nie Antoni Babiilski. Towarzystwo Demokratyczne zaprzeczyło \V swym organie, jakoby do niego należał skazany. \Vnet po straceniu tego rozeszły sit; wie3ci, że był nim Alojzy Bogusławski. czego jednak nip potrafiono stwierdzić. Giller w H i s t o r i i P o w s t a n i a n a r o d u P o l s k i e g o (IV, 85) podał, że Antoni Babiński służył \V wojsku rosyjskim, zanim (dopiero w r. 1842) zbiegł zagranicę, aby współdziałać z emigrację,. Wersję tę, przyjęli historycy polscy bez dalszego badania (jak np. Karwowski). Nie wywołała ona zresztę, sprzeciwu ze strony Niemców. Natomiast spornę, pozostała historia tragedii z 9 stycznia 1847, bo jej przebieg wię,zał się z charakterystykę, występuję,cych w niej postaci. które wyobrażały wrogie sobie ideologie. Manfred Laubert, piszę,c z poczę,tkiClIl roku 1918 (w H i s t ol' i s c h e M o n a t s b l a t t e r f ii l' d i e P r o v i n z P o s e n) o rozstrzelaniu Antoniego Babiilskiego, a głównie o manifestacjach patriotycznych z tego powodu, w oparciu o dokumenty archiwów