KRONIKA MIAST A POZNANIA
łeczeI1stwie, starając się wyzyskać dla siebie każde podźwignięcie narodu, albo je paraliżować, jeżeli z.agralŻa wprost jej istnieniu. W naszych czasach, w których miarą wartości człowieka jest wydajność jego pracy, są to już hasła przebrzmiałe. Wówczas ściągnęły jednak na autora rlużo slów potępienia. Stawał się też StefaiIski CDraz bardziej osamotniony, aż wreszcie dnia 30 czerwca 1871 r. umarł w zupełnem nkmal zapomnieniu. Pochowany zosia'ł na cmentarzu para,fjalnym w Pelplinie. Tak "Kurjer", jak i "Dziennik Poznański" zamieściły luótką ba<rGzo, bo ledwo ki:kuwierszową wzmiankę o jego życiu i działalności ft) i od tej chwili datuje się całkowite, a tak nie.. sprawiedliwe zapomnienie jego zasług. Było to dlań tem większą krzywdą, że pod wieloma wzgledami przedstawiał niepos.politą wartość. Działalność swoją rozwijał wśród bardzo trudnych warunkó\v życiowych, z kóremi zmagać się musiał od najwcześniejszej młDdości. aż prawie do ostatnich lat życia Mimo to jednak, bez cudzej pomocy, dzięki własnym jedynie zdolnościom i pracy, potrafił wznieść się nal tak wys'Oki pozi'Om umysłowy i odegrać tak wybitną rolę w życiu spolecznem i politycznem. Na szczególną jednak uwagę zasługuje kierunek narodowy w jego działalności. Od najwcześniejszej młodości uważał za największ 'Obowiązek pracę dla dDbra narodu. \V myśl tej wzniosłej zasady l'ozwijal działalność, w której mimo prześladowań, więzienial i niedostatku, nie ustawał ani na chwilę. A przecież nikt nie nauczył go kochać ojczyzny. Sam z siebie wykrzesał tę miłość, a sta.ło się tD w warunkach bardzo trudnych, bo. w obcm, wrogiem środowisku. To nadalo też działalności jego specyfizny chara:kter. Poznawszy od najmłodszych lat nasze wady narodowe, postawił sobie za jedno z głównych swoich zadań ich tępienie. Pozatem podkrHślić należy jeszcze jedną cechę Stefańskiego. Równolegle z miłością ojczyzny objawiało się w dział.aniu 3ft) Rurjer Poznaliski 1877, nr. 150. - Dziennik Poznański 1877, nr. 150.