ŻYCIORYS I DZIAŁALNOŚĆ WALENTEGO STEFAŃSKIEGOwłasnością hrahiego Łubieilskiego. Inni zaś, podo.bnie zre::;ztą jak Rymarkiewicz, aczk<J1 wiek w wypadkatch 48 roku czynnego udziału nie brali, jednakże znani byli ze swych wrogich wystąpieil przeciw niemczyinie. Pozatem pra.wie wszyscy hyli czlonkami Ligi P.olskiPj. NajwiQce.j materjału zebrano przeciw Stefaiu;kiemu. Po-,;iadał on wprawdzie wymagane '\V zawodzie księgar:-:kim kwalifikaeje. AngażO\val się jerlnakże nadzwyczaj czYllllie tak w spisku z 4(; 1'., jak i w póiniejsl.yeh \...ypadlweh z 4.H r. Również i on b)'ł czlonkiem Ligi Polsk iej i jeszcze dotyeh('zas stoi na czele Ligi parafja:lne.j św. Marcina. Zawinił uietylko rozszerzaniem pism, które wzywaly naród do .ogólnego pDwstania i .oderwania Wielkiego Księstwa PoznaiJskiego Dd paIlstwa pruskiegD, lecz także poslugiwal się wych.odzą.cym li niego "Wielkopolaninem" w -;zerzelIiu nienawiści do ł'ządu, a nawet posuwał się do obrazy Ulajetatu Powyż.szem postQpowaniem zadDkumentował Stefail'::iki :-:wo.je wrogie stanowisko tak wohec rządu, jalk i narodowości niemieckiej. Zadano sohie nawet trud zestawienia wszystkich Imr pieniężnych, na które został Stefmlski administracyjnie i '1ądownie skazany 27). Suma tych kar wynosiła kwotQ 20li talarów i 15 sgr. Nadto były .jeszcze dwie :-:prawy w toku.
Kary te byly w mniemaniu władz najlepszym dowodem, że tefański wystQpDwał sy:-:tematycznie przeciw prawu, a zawodu swego używal jako ś"udka do wystąpieil antypaiIst.wowyeh. Tymczasem mało jest nadzieji, że się zmieni, gdy na przesluchaniu oświadczył, że jak.o Polak od pie.rwszej chwili uważal za największy obowiązek, bronić sprawy swego narodu i. że cok.olwiek czynił, czynił z poczucia .obowiązku. Doniesi.ono jednak Stefailskiemu dopiero. w styczniu 51 r. o zamia1'ze Dde.. brania koncesji. Zawiadomiono go równocze,śnie, że przysługuje mu prawo odwołani.a iQ l10 wladz wyższych, w terminie do 10 dni. Powołuje się wówczas Stefański na ustawę z 4G j 49 r., która w sprawie odbioru koncesji przepisuje postępowanie sądowe. Na,jwiększemu zbrodniarzowi, któremu grozi kara śmierci, jak i oskarżonemu o kilka talarów przysługuje prawo oso
27) Prcz. Pol., II, D. 38.

3(j3