KRONIKA MIASTA POZNANIA
grozą prawie goyowską ją przepełni, ukazująC' pel'spf'ktyw' grohowe i cmentarne: "To Iie kraj żaden - ale cmentarz wlasny Po nim przeszłości pr7.echodzą się mary I próchna świeG! i IJielą szkielety!" 70).
Z koncepC'ją tańca na gl'Ohie - niegodnośl'i pokolpnia wohec dziejów przeszłych zespala się koncepcja tailca Ha wulkanie, ukazująca nif>dorośnięeif> do \Vezwail przyszbśei. \Vcje1a ją wiersz karnetowy, p.odejmujący to.ll gmźhy l'cwollH''jnf'j, rzucony mimochodem \v "Don Juanie", podający go - ,,;\'Ial'-;zowi w przyszłość".
"Śmiejcie się, taill'zeie - szalejcie - Ale tańcząc moje panie, Pamiętajeie - pami\,tajl'ic, Że tańczycie na wulkanie. - \Vięc przf>zorHie i ostróżnie - Bu jak wulkan z nagJa pęknie, :\Ioże IJyć wam bardzo różnie Niehezpiecznie i niepięknie!" 71).

Jesteśmy u wrót drugiej księgi - "Księgi żyeia i śmiorei": śmierci dawnego świata, życia tego, któ"y nadchodzi. Jego. przepowiadaczem i rzecznikiem ezuje się poeta "godziny lil'zący pomiędzy dwoma {)(lIeglemi cza-;v". Już '" poemacie gniewu i potępif'nia z<lwarlo się \\'skazauif' dwu czynnikÓw p.ozytrwnego poglądu poety. Temźniejszość i powierzl'llllia, gÓra polccZłl3. jest zgniła i podła. wat.tość konstruktywllą stanowi - przes;Jość i lud:
"hyla dl'o!ia IISzf'nic3, <i duch nal"Ulluwy spal, <IŻ ch! a"al", ".., 1,'I'Użnit'jszt'j wl'sołości -, dodawal (,11I'C:11'0 - \\'cal! SONI, wy tluntaczyć liiI' p(J(łohlltl. ali'ży f lo zjawi!'!! rówłłi!' (JIIJI'tlchowaniu nie IJodpadaJqcych, jak tI'zęsiellil' zipmi., ,", (T!'łł ostalui al'lykul pl'ZyldCltl Ii'Ż I\an\'owski' HbtOl'ja hsi!slwa, t. I, Sil', ;,(j, ,,:sząc oh';7.PI'lIiPj o ży'du ubyczajowe,lII tew I'za,.:u " 70) Poezje, op ci L, I. 11, stl'. !">.
71) Ib., sil', 12, O/Ja te 0'IJł'3ZY wracają \V "Powitaniu".
72) Ib" str. 7--8.