KRONIKA MIASTA POZNA:\!IAwane bezpOośrednio W gOotówce, ponieważ ten sposób byłby raczej pomnażaniem ilOoŚci żebractwa, które w P.oszukiwa'niu bonów nachodziłoby temwięcej składy. W celu .obrony przed żebractwem firm. opłacających składki na rzecz K.omitetu, decernent MotyliilSki przyjął w dn. 10 I.. 1933 trzech wywiadowców. Zadaniem ich jest usuwanie żebrzących z miejsc publicznych, oraz skierOowanie ich za pOośrednictwem Pol. Państw. do sądów starościiiskiego lub grOodzkiegOo, celem ukarania w myśl rozp. Prez. R. P. z d. 14. X. 1927 Q zwalczaniu żebractwa i włÓCZęgOostwa. Raporty, spisywane przy każd.orazowem ujęciu żebraka, po wciągnięciu w kartotekę, są użytkowane przez Wydz. Op. SP.oł., który o ujęciu żebraków pochodzących z miasta P.oznania donosi Oopiekunom społecznym celem stwierdzenia stOosunków majątkOowych oraz ewentualnegOo przyznania wsparcia z tytułu Oopieki społecznej. NatQmiast D pOozamiejscowych ubOogich żebrzących, ujętych na terenie miasta zawiadamia Wydział Opieki Społecznej właściwe gminy, wzywając je równocześnie dOo rOozciągnięcia .opieki nad przytrzymanymi żebrakami. P.ostępOowanie to, wszczęte w lutym 1933 r. dałOo dobre wyniki. Gminy pOowiad.omiOone Q ujęciu żebraków, informOowały KOomitet o stanie majątkQwym ujętych. KoresPQndencja wykazywała, że pewien Oodsetek żebraków, stosunkowo dOoŚĆ znaczny, poOsiada bądźto nieruchomoOść na prOowincji, bądźteż d.obrze sytuOowaną rOodzinę. Fakty takie p.odawał Komitet walki z żebractwem UrzędOowi Wojewódzkiemu POoznańskiemu do wiadOom.ości, który znOoWU Qs()bnemi Ookólnikami pQwiadamiał władze bezpieczeństwa i porządku publicznego Ooraz związki samOorządOowel. W roku 1933 w dniach 23 i 24 września Oodbył się w Poznaniu zjazd przedstawicieli Oopieki sp.ołecznej' samOorządu terytorjalnego. W referacie, który naczelnik Wydziału Opieki Sp.ołecznej Kazimierz M.otyliński WygłOosił, była OomOWlOna również sprawa 'Zwalczania żebractwa. D.owodem zainteresOowania się tern zagadnieniem przez uczestników zjazdu, była umieszczOona w uchwałach zjazdu rezOolucja, naw.ołująca związki samOorządOowe do prQwadzenia akcji zwalczania żebractwa i włÓCZęgOostwa. P.Oozatem udzielono szeregu infQrmacyj poszczególnem gminom. Nadmienić tnależy, że za długotrwałem i usilnem staraniem przewodniczącego Komitetu, decernenta Motylińskiego, Izba Skarbowa reskryptem z dnia 18. VI. 1934 r. zwolniła z pod opodatkowania kwoty, opłacane przez członków na zwalczanie żebractwa. Przy rozpatrywaniu historji Komite,tu do walki z żebactwem uwypuklają się trzy okresy, a to od roku 1922 - 192G, t. j. od zapoczątkowwnia akcji Kupiectwa przez oświadczenie Związku Towarzystw Kupieckich z dnia 26. VI. 1922 r., złożone Magistratowi w celu współpracy przy zwalczaniu żebractwa. Okres ten cechuje słabo rozwij.ającą się działalność w zwalczaniu żebractwa, mała ilość członków (około 375 zamiast spodziewanych 1500), posługiwanie się dawnemi metodami, t. j. przpważnie represjami policyjnemi w tępieniu żebractwa, małę. inicjatywa do -stworzenia warunków, odpowiadających wymaganiom czasu. vVysiłku ofial1ności społeczeństwa, t. j. kupiectwa, nie można szczegółowo ustalić z powodu braku odpowiednich podkładek (czysty dochód wynosił do 31. III. 1926 r. 15605.38 zł. - w czasie od 1. IV. 1926 do 31. III. 1927 r. 57777,18 zł - tom III. fol. 399 i fol. 396 v.). W okresie drugim od roku 1926 do 1931 uwydatnia się inicjatvwa Związku Towarzystw Kupieckich do rozbudowy akcji. przez złożenie uchwały Prezydentowi Miasta w celu reorganizacji walki z żebractwPffi. Inicja,tywa doznaje wybitnego poparcia ze strony prezydenta Ratajskiego i daje sposobność do przedłożenia wytycznych do walki z żebractwem. Ilość członków i składek ,w tym okre,sie osiąga najwyższe natężenie i projekt wystawienia dwupiętrowego domu ogrodowego dla starców jest zrealizowany przez wybudowanie gmachu za 84 170,98 zł., a przeszło 20 000 zł., pozostał'ch w kasie, tworzy zaczątek podstawy materjalnej do budowy następnego gmachu. Okres trzeci od 1931 r. wykazuje ubytek członków, spowodowany katastrofalnym położeniem kupiectwa. Energiczne usiłowania dec. Motylińskiego przez rzeczową propagandę słowem i pismem dążą do utrzymania i wzmocnienia szeregów płatnilJJ