ZAPISKIgali ;;ię, napróżno kanoniści podnosili, że proces' takie należą do sądów duchownych. \Vyko.nywaly je świeckie, ,,- szczególności mif'jskie magdeburgje. Nikt na tem gorzej nie wychodził, Iliż sprawiedliwość i podsądni. Znany jest mnysłowy i kulturalny upadek miast po.lskich za czasów saskich. Po miasteczkach uieraz ci sędziowie ani czytać nie umieli, posiadali jednak prawo miecza. Nietrudno wyobrazić sobie, jak wyglądało w głowarh takiego urzędu miejskiego., a mieez, który dzierżył, istotnie stawał się mieczem w ręku szalo.nego. Roku 1742 ukazała się w Poznaniu książka pod tytułem: "Przestro.gi duchowne sędziDm, inwestygatorom y instygatorom czarownic potrzehne". Autorem tej książki jest Bernardyn Gamalski, którego nazwisko też widnieje na nagłówku 1). \Vydano ją dopiero po. śmierci autora, który umarł r. 1733; z jakich przyczyn wydano tak późno., nie umiemy powiedzieć. Serafin Gamaiski pochodził z LuhawT - był więc Pomorzaninem, Prusakiem, jak ówczas mawiano.. Daty naro.dzenia jego nie znamy dokładnie, można ją przYJąć ok. r. 1675. Pierwszą wzmiankę o nim spotykamy w aktach prowincji pod rokiem 1702 2). "Tted' to zarząd prowincji wysłał go na studja do Rzymu. Taka wysyłka studentów b'ła rzeczą stałą. Oczywiście po.syłano t'lko naj zdolniejszych i to. zwykle jako księż'. Stąd zatem możemy w przybliżeniu wywnioskować wiek Gall1alskiego.. \V Rzymie studenci nasi kształcili się na lektorów, to znaczy pro.fesorów teologji. To samo. przypadło też GamaIskiemu. Powróciwszy, o.bjął katedrę w jednem z studjów zakonnych wielkopolskich, w Po.znaniu lub Warszawie. Stało się to najpóźniej r. 1709, może wcześniej. \V aktach prowincji wymieniają go jako lektora warszawskiego w latach 1711-4, jako poznal1skiego 1715-9 3 ). Ohowiązki lektora ohejmowały wykład całokształtu teo.logji dogmatycznej z uwzględnieniem teoretycznrch zagadniel1 z teologji moralnej. Kurs trwał lat trzy. Stu 1) Szczegółowy tytuł itd. Estreicher Bibljografja Polska xvn 5. 2) Annales Polono - Scraphici rk. Archiwum pl'owincjalskicgo DO, Bernardynów we Lwowie s. s. nI. 746. 3) Archiwum Kapitulne w Viłocławku l\Ionastel'ia nr. 1, 76, 84, 85 v, 95, 104, 118.