KRONIKA MIASTA POZNANIA leckiego, które tutaj miało swą strzelnicę i ogród 7 ). Równocześnie jednak czytamy w tychże aktach hipotecznych, że wszystkie posiedzenia i uroczyste zebrania odbywają się w należącej do bractwa kamienicy przy ul. Wielkiej, nazywanej stale nawet w polskich aktach "ceistatem" . Ów "celstat" przy ul. Wielkiej to naj dawniejsza poznańska strzelnica. Pierwszą o niej wzmiankę spotykamy w najstarszym przywileju, wystawionym dla poznańskiego bractwa strzeleckiego przez burmistrza Piotra Guldnera i radę miejska w r. 1417. Podstawowy ten dla bractwa strzeleckiego przywilej nie ma wprawdzie daty, bo nie zachował się w oryginale, a zna: ny jest tylko z transumptu (:powtórzenia:) w następnym przywileju, wystawionym dla bractwa przez burmistrza i radę miejską w dniu 11 sierpnia 1537 r., ale wymienione w nim nazwiska burmistrza i rajców pokrywają się w zupełności z nazwiskami wybranej w r. 1417 rady miejskiej; pochodzi zatem ten najstarszy zachowany przywilej bezwzględnie z r. 1417 8). Oczywiście strzelano niewątpliwi@ już przedtem do kura, musiała jednak ta najpierwotniejsza organizacja strzelecka być bardzo luźną i płynną, skoro dopiero w 1417 roku zdołała uzyskać swą trwałą statutem zawarowaną podstawę prawną. To też dopiero od tego roku 1417 zaczynają się właściwe dzieje bractwa strzeleckiego. W tym przywileju jest sześciokrotnie mowa o celsztacie (:ust, 4: "in 7) Zachował się jeden fascykuł akt hipotecznych tego ogrodu i strzelnicy p. t. "Grund-Acten des kgl. Stadtgerichts zu Posen das auf S1. Martin sub Nro. 165 belegene Grundstiick nebst Garten betreffend" (sygnatura: Arch. Państw, w Pozn., Akta hipoteczne, nr. 192)., O strzelnicy tej wspominają Łuk a s z e w i c z : Obraz historycznostatystyczny m. Poznania, I. str. 138, nota l, oraz str. 23; Z. Z a l e s ki: Nazwy ulic w Poznaniu (Biblj. Kroniki m. Poznania, nr. 2, str. 17, s. v. "Aleje Marcinkowskiego "); K s i ę g a J u b i l e u s z o waBractwa. Kurkowego, Poznań 1929, str. 70. S) Teksty obydwu przywilejów wraz ze sporządzonem przeze mnie polskiem tłumaczeniem w: Księdze jubileuszowej bractwa kurkowego w Poznaniu, Poznań 1929, str. 39-42; tamże słaba reprodukcja oryginału pergaminowego przywileju z r. 1537. Datę przywileju z r. 1417 ustalił ks. II. Likowski w jednym ze swych feljetonów w "Kurjerzc Poznańskim" (rocznik 1923 nr. 193, 204, 205).