ZAPISKI
Gdy jednak po Prittwitzu dowództwo ósmej armji objęli Hindenburg i Ludendorff, operacje wojenne zesrodkowały się w Prusach Wschodnich, dokąd wezwano nawet ową rezerwę, przeznaczoną do obrony twierdzy poznańskiej. ("Der Weltkrieg 1914 bis 1918. Bearbeitet im Reichsarchiv". Berlin, E. S. Mittler, 1925, tom II str. 36, 39, 209, 274, 270, 280).

A. W.

9. Humorystyczny epizod w historji poznań s k i c g o m u z ę u m i m. H i n d e n b u r g a. Znane są dość liczne wypadki uzyskania wybitnych i odpowiedzialnych stanowisk, nawet stanowisk operatorów w szpitalach, przez oszustów, posługujących się sfałszowanemi dyplomami. Tłumaczyliśmy to sobie stosunkami powojennemi, powoli dopiero regulującemi się w państwie, które we wszystkie m prawie od nowa zaczynać musiało. Wypadki podobne zdarzały się jednakże również w państwie tak doskonale zorgaiiizowanem, jak pruskie, i to w czasie przed przewrotami roku 1918. Dowodzi tego sprawa Heinza Bothmera, który przez dwa przeszło lata, od października r. 191(i do stycznia r. 1919, kierował muzeum im. Hindenburga, założonem w Poznaniu r. 1915 Dzieje owego muzeum, aż do r. 1919, znane są z ostatniego niemieckiego sprawozdania zarządu m. Poiznania, ogłoszonego na początku r. 1919. Autorem szczegółowego sprawozdania, dotyczącego muzeum im Hindenburga, jest ówczesny radca miejski, Arthur Kronthal, rzeczywisty, można powiedzieć, założyciel muzeum i kierownik jego do października r. 1916. Sprawozdanie to przedrukował Kronthal w rozprawie swojej p. t. "Das Hindenburgmuseum in Posen", drukowanej w tomie XV (1919) czasopisma "Mus e u m s k un de", na str. 152-159 a napisanej celem sprostowania fantastycznych wywodów Heinza Bothmera o temże muzeum, umieszczonych bezkrytycznie w tomie XIV tegoż czasopisma. Już w owem ostatniem niemieckiem sprawozdaniu zarządu miasta znajdują się niezbyt pochlebne uwagi o działalności kolekcjonerskiej kierownika muzeum, Bothmera. Zapowiedziano