X. IGNACY WARMIŃSKI zykiem niemieckim, w naukach doprowadził do stopnia bakałarza sztuk wyzwolonych wszechnicy lipskiej r. 1535. Był podobno introligatorem i księgarzem, później czas jakiś, zdaje się, przebywał w klasztorze, wreszcie od r. 1538 miał urząd przy cle w Poznaniu. Należał do miejscowego kółka nowowierczego wraz z Dominikaninem Andrzejem Samuelem i 1 rozszerzał tegoż pisemka. R. 1543 przed sądem biskupim wyparł się wszystkiego i obiecał odwołać błędy rozszerzane. Jednak w ostatniej chwili uszedł do Prus Książęcych. Starania jego o powrót do kraju spełzły na niczem. Wtedy r. 1544 przyjął urząd kaznodziei polskiego w Królewcu, na którem to stanowisku się ożenił i pozostał aż do śmierci r. 1578. W Królewcu Seklucjan rozwinął ogromnie ruchliwą działalność wydawniczą. Z licznych dzieł wszakże mu przypisywanych, zaledwie pięć lub sześć pochodzi od niego samego, a i to nie bez obcej pomocy, nie bez literata, co opracował rzecz całą. Najznakomitszych dzieł jego: wydawnictwa Nowego Testamentu ani Postylli nie należy mu przypisywać. Któż tedy jest rzeczywistym tłumaczem Nowego Testamentu? Pierwotnie Warmiński upatrywał w nim Samuela, owego poznańskiego towarzysza Seklucjanowego. Dlatego 1 oraz ponIeważ ich losy plączą się nieustannie w Poznaniu, szeroko o nIm się rozwodzi. Pochodzącego z Małopolski, bakałarza jakiejś szkoły włoskiej, 1540 biskup Branicki sprowadził jako kaznodzieję do fary. Oskarżony o szerzenie nowinek, wyszedł 1541 z procesu obronną ręką, jednak utracił wkrótce urząd kaznodziejski. W głębi duszy przechylał się coraz bardziej ku luteranizmowi. Końcem r. 1541 udał się na uniwersytet do Lipska. W Saksonji nawiązał stosunki z Albrechtem pruskim, pojął żonę, mieszczankę lipską. Uzyskawszy doktorat, starał się o katedrę w nowej wszechnicy królewieckiej. Został atoli tylko superintendentem w Dąbrównie. Swary z paraf janami skompromitowały go i zatruły mu życie. U marł 1549 w Kwidzynie. Samuel pisywał ulotki nowowiercze, które dość szeroko rozchodziły się po kraju. Nic z nich się nie zachowało, ale można przyjąć za pewne, że inteligencję posiadał ograniczoną i to też przeszkodziło mu zająć upragnioną profesurę.