CECH SZKWSKI POZNAŃSKI UO R 1793
1633 !8), w dwa dni po zatwierdzeniu statutu z r. 1555 przez króla Władysława IV. Nie dość na tern, magistrat więził ponadto szewców polskich w wieży. Sytuacja zmieniła się, skoro wrócił doktor Janeczek. Dnia 19 kwietnia 1633 zebrały się wszystkie trzy porządki na ratuszu i stwierdziły, że szewcy niemieccy zmówiwszy się i korzystając z sposobności (captata temporis occasione), gdy burmistrz urzędujący J erzy Janeczek, doktor filozofji i medycyny, w sprawach miejskich pojechał do króla w Krakowie (na sejm koronacyjny), potajemnie spisali "germanico idiomate" statut nowo zmyślony, uzyskali na to niby, zgodę rady, statut ten "prywatnie przypieczętowany" podjęli i utworzyli własny cech, działając wyraźnie przeciw prawom miasta i cechów 19 ); uchwaliły uznać cech niemiecki! jako niebyły i skasowany na później, statut za nieważny, starszych, o ile istnieją, zdegradować i szewców niemieckich pozostawić w cechu polskim, dodając sankcję 200 grzywien na opornych. Szewcy niemieccy starali się jeszcze naiwnie bronić tern, że mają statut z r. 1422, po niemiecku pisany, rada jednak dnia 2 września 1633 załatwiła kwestję, pouczając ich, że statut z r.
1422 służył właśnie cechowi szewców polskich 10).
Rzecz cała miała jeszcze swój epilog przed majestatem królewskim. Dnia 24 marca 1637 r. 41 ) wydał król Władysław IV w Warszawie wyrok na krzywdzicieli cechu szewskiego. Pozwani byli przed sąd Jan Szubert, Wojciech Piński, Stefan Żabiński, Samuel W ąsowski i Paweł Dąbrowski, drugi burmistrz i rajcowie 1633 roku, z powództwa cechu szewskiego poznańskiego o to, że wbrew swym obowiązkom urzędowym "jako naówczas konsulowie i stróże praw i przywilejów miejskich" przez królów przyznanych a także przez nas (Władysława IV) na sejmie koronacyjnym potwierdzonych, a w szczególności wbrew przywilejowi cechowemu Zygmunta Augusta przez nikogo tak
»8) AMP. A. C. Posu. 1033-35 (kr.) p. 93.
III') Tanużc p. 164.
4,,) Tamże p. 373.
41) Tamże f 180.