CECH SZEWSKI POZNAŃSKI DO R 1793 Zdaje się, iż spór szewsko-garbarski powstał w czasie, kiedy szewcy chwilowo nie mieli własnej garbarni. Garbuz dawniejszy przestał istnieć. Dnia 12 lutego 15(31 r. 28 ) darowuje rada poznańska cechowi szewskiemu nowy grunt pod garbuz, zaznaczając we wstępie swej uchwały, że szewcy żalili się często o brak dobrych skór i niemożność wyrabiania po właściwych cenach dobrego obuwia. Chcąc tym brakom zaradzić i pospólstwu zapewnić łanie obuwie, darowała rada cechowi grunt "między murami miejskiemi w pobliżu warsztatu sławetnego Błażeja Quittemberga farbiarza i w pobliżu celstatu za basztą (in tergo propugnaculi) uczciwego Macieja Kozła szewca w długości od bramy miejskiej przy klasztorze św. Dominika, którą idzie się do młyna zamkowego, aż do narożnika baszty... Błażeja Qui(temberga farbiarza, w szerokości zaś od muru miejskiego do brzegu rzeki Warty tak szeroko jak sięga warsztat farbiarski rzeczonego Błażeja... tamże w sąsiedztwie". Gdy garbuz średniowieczny leżał na południe od bramy Wielkiej, to nowszy stanął na północ od tejże bramy, w pobliżu Dominikan, nad Wartą. W garbuzie tym mogą szewcy wyprawiać skóry dla własnego użytku. Garbuz ma cech zbudować własnym sumptem, wbijając przy tern pale drewniane na brzegu Warty, i ma w przyszłości sam reparować. Zabroniono odprowadzania jakichkolwiek odpadków i odpływów do Warty, aby nie było szkody dla sąsiedniego młyna ani dla kogokolwiek innego ani też dla brzegów rzeki. Posesję tę odstąpiono cechowi za czynszem ziemnym czterech złotych (po 30 groszy), płatnym corocznie na św. Mar* cin. Dodano skrawek gruntu, który dotąd bezprawnie użytkował Błażej, za czynszem 6 groszy. Dla ułatwienia budowy przyznała rada 3 lata wolnizny, pierwisza opłata mia' a być uiszczona w r. 1564. Garbuz został zbudowany. W r. 1(521 2t ) zbudował cech jeszcze dodatkowy budynek przy garbuzie, na co rada miasta dała również zezwolenie. 2S) Tamże ACPosn. 1556-71 f 37. 211) AMR ACPosn. 1015-22 p. 1451.