CECH SZEWSKI POZNAŃSKI DO R. 1793
dąży skór i powtarzają przepisy z r. 1403. Pewną zdobyczą szewców było prawo, zbywania czerwonej skóry ruskiej innemu szewcowi. Rzeczą nową jest wzmianka o ufundowaniu garbarni szewskiej, za którą: szewcy płacą miastu czynszu ziemnego po grzywnie od zoły. Zabezpieczono też czeladnika garbarskiego u szewców przed szykanami lub odmawianiem garbarzy. Równocześnie z tym wilkierzem wyszedł wspomniany już statut cechu szewskiego z r. 1422. Ostateczne załatwienie zasadnicze utarczek między szewcami a garbarzami nastąpiło krótko potem, w r. 1425. W roku tym uchwaliły trzy porządki miejskie wilkierz zapisany jako "stoycke den schubertin und gerbirn" Uęzyk niemiecki) 15). Statut ten mwiera przepisy następujące: 1) Garbarze mają skórę garbowaną przynosić na targ i w dni targowe sprzedawać; gdyby który miał skórę, któraby nie była należycie wyprawiona, zapłaci za każdy raz wiardunek kary miastu. 2) Szewcy mają dobre obuwie (schw, steweln, bosin unnd andir schw) robić ze skóry dobrze wyprawionej i przyrządzonej; ktoby robił trzewiki ze skóry nie wygarbowanej należycie, zapłaci wiardunek i utraci trzewiki. 3) Szewc może każdy zosobna tylko mieć własną zołę i wyrabiać skórę, jaka mu potrzebna (kara: 1 wiardunek na ratusz). 4) Szewc nie może szewcowi sprzedać garbowanej skóry (kara: wiardunek), z wyjątkiem czerwonej skóry ruskiej na usztywnienie. 5) Szewcowi nie wolno sprzedawać garbowanej skóry "paśnikom, ani siodlarzom ani kaletnikom ani innym rzemieślnikom, ani gościom" (kara: wiardunek). iż) Garbarz ma zostać garbarzem a szewc szewcem. 7) "Pozwoliliśmy szewcom posiadać, garbuz na wieczne czasy, który położony jest między bramą Tumską a bramą Wodną na gruncie, co był nieboszczyka Andrzeja Ponicza, przed miastem naszem nad Wartą"; w garbuzie mogą wszyscy szewcy skóry garbować; w zołę nie wolno więcej kłaść jak 24 skóry wielkie (kara: 1 grzywna). 8) Jeżeli na rynek zajedzie wóz ze suszonemi skórami, mogą szewcy kupić, czy to będzie jeden wóz, czy dwa lub trzy, i rozdać między tych szewców, którzy zjawią się do kupna. 9) Szewcom nie wolno
1ri) W. S. nr. 431.