ANTONI I JUL JA WOJKOWSCYnosc rozczytania się w obszerniejszej księdze 1 rozpatrzenia w klejnotach twórczości literatury polskiej. To też temu hasłu nie Wiem czy mógł kto głodniej odpowiedzieć, jak Antoni i Julia Wojkowscy. Stworzyli oni albowiem pismo czasowe, co do formy i treści, jakiego Polska dotąd nie miała. Wojkowscy jakby byli zrodzeni do takiego wydawnictwa, albowiem posiadali nie tylko odpowiednie wykształcenie, ale równocześnie i własne środki materjalne, a wiemy o tern bardzo dobrze, jaką wagę mają takie dwa czynniki w połączeniu ze szlachetną ofiarnością. Zaczem Aveszło wydawnictwo "Tygodnika literackiego" w życie, weszli Wojkowscy w podróżach swych w bliższe stosunki z ówczesnemi znakomitościami literackienn. Pomiędzy inne mi zawiązana przyjaźń z profesorem Purkiniem w Wrocławiu, który był natenczas w uniwersytecie profesorem literatury słowiańskiej, z Szafarzykiem, ks. Sztulcem w Pradze, Cze!akowskim, Kolarem i innymi, przyjaźń 'ta wytrwała aż do końca życia W ojkowskich. Równocześnie pozawiązywali stosunki ze wszystkimi Polakami nie tylko w kraju, ale i po całej Europie, którzy w jakimkolwiek kierunku wiedzy umysłowej pracowali, lub się odznaczali takową. Pomnę, że krótko przed śmiercią Antoniego W ojkowskiego oglądałem grubą tekę. do której chronologicznie wszywała Julia W ojkowska listy wszystkich poetów, literatów, artystów, ludzi wiedzy, Polaków, z którymi kiedykolwiek ona lub mąż jej korespondowali. W czyje ręce ta teka Wojkowskich po ich śmierci przeszła, jest mi nie wiadomem. Być może, że mógłby dać jakąkolwiek wskazówkę p. I. K. Żupański w Poznaniu, który w tym samym czasie, jako częsty gość u śp. Wojkowskich musiał tę tekę widzieć. Otóż odnalezienie tej teki i wydawnictwo tejże stworzyłoby jedną z najciekawszych książek pamiętnikowych, jakie literatura polska posiada, nader mało brakowałoby autentyków, żyjących poetów, literatów, artystów od r. 1837 aż do 1854. (C. d. n.)