KRONIKA MIASTA POZNANIA 1 duchownego Ił). Majątek, bezpieczeństwo, zwyczaje i potrzeby religijne żydów były również prawnie strzeżone, mieli swobodę ruchów w całem państwie i wolność handlu, bez specjalnych ceł i. podatków. Gdy żyd w nocy wzywał ratunku, winien mu był każdy chrześcijanin iść z pomocą pod karą 30 solidów, za porywanie żydom dzieci karano jak za złodziejstwo. Znieważenie cmentarza żydowskiego pociągało za sobą obok innych kar, konfiskatę majątku, znieważenie zaś synagogi (szkoły) karę 2 funtów pieprzu. Za przewóz umarłych żydów nie wolno było brać cła. Zakazano również podejrzeń o mord rytualny i o. fałszerstwo pieniędzy, oraz więzienia za to M) . Tak mniejwięcej wyglądał stosunek państwa do żyda w Polsce. Brak materjałów nie pozwala stwierdzić, czy w Poznaniu zachodziły odchylenia od przyjętych norm. Stosunek ten do gminy jako całości wyrażał się w płaceniu i ściąganiu czynszu rocznego do kasy królewskiej. Dla Poznania i Gniezna wynosił on z końcem XV w. 160-200 florenów Węg.36;. 1493 r. darowuje król żydom poznańskim 14 tego czynszu, w następnym jednak roku wraca on do poprzedniej wysokośce 7 ). Poziom kulturalny żydów poznańskich w tym czasie, to także jedna z mało znanych kart. Wiemy tylko że w XV w. miała słynąć w Poznaniu szkoła t. zw. "Lamdej Poznali t. j. "Uczonych Poznańskich", do których należeli: rabi J orna Turek, Mojżesz z Halli, Pinkas i rabi J uda z Obornik 38). Perles mówi, że wytworzyły się w Poznaniu odrębne zwyczaje religijne, nie podaje jednak źródeł ani przykładów ") . N a zakończenie niniejszego rozdziału przyjrzyjmy się jeszcze postaciom i typom żydów poznańskich. Nieznane nam ich życie \<) Ptaśnik, I. c. sir. 222. 35) Bloch, 87, 99, 95, 97. **) Pawiński: Ufo. quit. str. 12I. Wierzbowski: Matr. R. P. nr. 415. 3r) Matric. R. P. nr. 107, 415. S6) Lewin L., Die Landessynode... str. 7. 3S) Perles, I. c. sir. 5.