KRONIKA MIASTA POZNANIA
W miastach zachodnio-europejskich, gminy żydowskie stanowiły odrębną całość, zamkniętą w osobnej dzielnicy, zwanej po włosku g h e 11 o. Nad przestrzeganiem tego zwyczaju czuwało specjalnie duchowieństwo. Dla Polski uchwałę o glietto wydał synod biskupów polskich we Wrocławiu w r. 1267, ustalając również strój i odznaki dla . d ' 12 ) zy ow . Pozriań nie miał ghetta w ścisłem znaczeniu tego słowa.
Żydom oddano na mieszkanie ulice: Tkacką czyli Żydowską, Szewską, oraz część Wronieckiej. Mieszkali tam nie sami lecz z chrześcijanami, mieli realności etc. 13 ). Domów żydowskich spotykamy dosyć dużo, bądź własnych, bądź zastawionych przez klientelę. N. p. w r. 1438, Eustachy Kot kupuje na małej ulicy Żydowskiej dom od żyda Mojżesza, 1443 roku Man1in sprzedaje dom swój na ulicy Żydowskiej, między domem owego Eustachego Kota, a domem mnichów z Wągrowca, Mikołajowi Karczewskiemu. 1460 r. Hanko Slewcz zrzeka się czynszu, jaki ma na domu żyda Jakuba, w tymże roku Jan Nuczka sprzedaje dom Salomonowi, 1469 zaś, żyd Jonasz sprzedaje posiadłość swoją na ulicy Żydowskiej Jakóbowi, żydowi z Koźmina 14). O zastawie domów mówimy w rozdziale następnym. 1464 r. żydzi poznańscy kopią i budują, studnię. Zachowała się cała umowa w tej sprawie. 7-go marca, wspomnianego roku, J akób murarz podjął się budowy studni za 40 grzywien, wypłacanych w czterech ratach, według umowy. Za J akóba ręczył złotnik Paweł. Studnia miała być wykończona w dwu tygodniach, gdyby Jakób nie skończył pracy w oznaczonym terminie, zastąpi go Paweł i dokończy studni własnym kosztem. N astępnie podaje umowa sposób wykonania, rozmiary i głębokość studni. Głębokości ma mieć 8 łokci aż do fundamentu, budowatia okrągło, z ocembrowaniem według zwyczaju na 2 łokcie nad ziemię,
12) Ptaśnik: Żydzi w Polsce, str. 22I.
") Perles: Gesch. der Juden, str. 11, A. judo barm. f. 50 (1440), f. 22 (1443) etc. ") A judo bann. f 20, 72, f. i, 6, U460), r 147 A469).